میتونم با دقت خوبی شاگردان ترم پیشم رو به دو دسته تقسیم کنم: بالای خیابون انقلاب و پایین خیابون انقلاب.
اونهایی که در بالای خیابون انقلاب زندگی میکردند، کم کار، تنبل، افادهای و پر مدعا بودند و قتی که جلوی آینه صرف میکردند بیشتر از وقتی بود که جلوی کتابهاشون میگذروندند.
اونهایی که در پایین خیابون انقلاب زندگی میکردند، پرتلاش، کم مدعا، درسخوان و باهوش بوند. احتمالاً آینهء خانه را هم پشت یک قفسه کتاب دفن کرده بودند!
۸ نظر:
I have lived on both sides and I think I can promise you that what you wrote will always be remembered yet not always as an observation but as a judgement.
ببخشید جناب آقای پینوکیو، میشه بپرسم شما استاد چه درسی هستید؟
ضمناً با تقسیم بندیتون کمی تا قسمتی موافقم :)
چقدر راحت لیبل بندی می کنید . مثل کالاهای یک فروشگاه ...
* تکلیف اونایی که تو خیابون انقلاب زندگی می کنن چیه ؟؟ ( اگر کسی در خیابان انقلاب زندگی بکند البته )
من خودم هم همچنان در کف این تقسیم بندی یا قضاوت یا هرچیز دیگری که اسمش رو میخواهید بگذارید موندم. نه در طول دوران تحصیلم، و نه در ترم قبل از این ترم نتونستم چنین تقسیم بندی رو انجام بدهم. شاید تصادفی بوده. یا شاید خاصیت این رشته بوده. یا اثر من روی جماعت بوده که یک گروه را به وجد میآورده که درس بخوانند و یک گروه را دلزده کرده. الان هم این متن را یک دستی تایپ میکنم. برای اینکه با دست دیگر انگشت حیرت به دهان گرفتهام!
فکر نمی کنی دوره ی این جور تقسیم بندی های صفر و یکی گذشته؟
پس ما که 800 کیلومتر پایین میدون انقلابیم چه اعجوبه ای هستیم؟؟؟!!!!
خانهی خودت کجاست؟
اشتباه ما ها اینه که اصلا فکر می کنیم درس خوندن یک امر بسیار مهمیه تو زندگی!
ارسال یک نظر