بعد از ناهار ظرفهای شله‌زرد روی میز رو پوشانده بودند. همه یک شکل، یک رنگ و یک مزه داشتند. قبل از شام هم میز با ظرفهای شله‌زرد پوشیده شده بود. اما این بار شله‌زردها، از سفیدی برنج تا زردی زعفرون در ظرفهای جورواجور ریخته شده بودند و هیچ دوتایی یک مزه رو نمی‌داند.
۱ نظر:
خوب مي نويسي اما ظرفي هم كه در آن ارايه مي دهي بايد زيبا باشد. براي تنوع عم كه شده، قالب و طراحي وبلاگ را عوض كن. آدم ياد قرون وسطي مي افته. يك غم بزرگي انگار اينجا هست. از رنگش گرفته تا عكس طناب دار. انگار كه معتقدباشي هيچ چيزي رو نميشه عوض كرد. يك نوع تغيير ناپذيري.
ارسال یک نظر