ابر مغز

مغز آدم مجموعه‌ای از سلولهای عصبی است که به هم وصل هستند و یک شبکهٔ بزرگ از سلولهای عصبی درست می‌کنند. اگر بخواهیم ساده به هر سلول نگاه کنیم، هر سلول کارش این است که گوش به زنگ سیگنالهایی که از سلولهای دیگر می‌رسد باشد، اگر سیگنالی رسید، بسته به شرایط ممکن است آن سلول هم سیگنالی به باقی سلولها بفرستد. همین حرکت سادهٔ جمعی سلولهای عصبی چیزهای پیچده‌ای مثل خودآگاهی و فهم و شعور و منطق را ایچاد می‌‌کند.
این روزها رفتار ما هم مثل این سلولهای عصبی است. هریک از ما یک شبکه دوستی داریم، دوستانمان از راه ای‌میل و فیس‌بوک و گودر به ما سیگنال می‌فرستند و ما هم بنا به شرایط، ممکن است که آن سیگنال را به دوستان دیگر انتقال بدهیم. حتی ممکن سیگنال را تغییر بدهیم یا حتی سیگنالهای جدید تولید کنیم.
حالا با توجه به اینکه رفتار ما در اجتماع شبیه رفتار سلولهای عصبی در مغز هست، آیا ممکن است که اجتماع بتواند مثل یک مغز فکر کند؟ یک ابر مغز که هر سلولش مغز یک انسان معمولی است.

خطبهٔ چارلی چاپلین

برادران مسلمان چینی

چین مسلمونهاش رو به خاک و خون کشید. نباید از برادرهای مسلمان چینی حمایت کنیم و به نشانه اعتراض مثلاً سفیر چین به وزارت امور خارجه فراخوانده بشود؟

چاوز

پس با این حساب، باید به زودی منتظر آزاد شدن رام و سالسا هم باشیم.