وفای به کفش

چهار سالِ پیش بود که بعد از زیر و رو کردنِ تمامِ کفش فروشیهایِ شهر، این کفشهایی که به پا دارم را خریدم. هر از چندگاهی، به رنگ و رویِ رفتهء کفشهایِ کهنه‌ام نگاهی می‌اندازم و تصمیم می‌گیرم که یک جفت کفش نو بگیرم. هربار، به چند مغازه‌ای سر می‌زنم، چند کفشی را می‌بینم، بعد هم نگاهی به کفشانی که به پا دارم می‌ندازم و لبخندی می‌زنم و به خودم می‌گویم که هنوز هم آنچه که به پا دارم بهتر است. بعد هم به راه خود می‌روم، تا روزی که جایگزینی مناسب پیدا کنم یا اینکه انگشت شصت پایم از کفشم بیرون بزند.
مطلب مرتبط: کفشها و آدمها، با تشکر از دوس جون.