اولین بار بود که در یک برنامه عملی در ایران سهمی داشتم و احساس می‌کردم که تنها ایراد برنامه من بودم. همه با جان و دل کار کرده بودند. همه چیز خوب و مرتب و بی‌نقص بود. فکر می‌کردم بعد از پایانش، خسته و کوفته خواهم بود و به یک تعطیلات یکی دو روزه نیاز خواهم داشت. اما الان که دارم این چند خط را می‌نویسم، هرچند که زانوهایم درد می‌کند، احساس خستگی نمی‌کنم.