پیش در آمد

نزدیک دوسال می‌شد که به ایران برگشته بودم. و در این دوسال خیلی کم سمینار درست حسابی شنیده بودم که نزدیک به کارهای مورد علاقه‌ام هم باشد. یک جورایی احساس می‌کردم که دارم کپک می‌زنم. راه چاره هم این بود که یک تکونی بخورم در چندتایی گردهمایی شرکت کنم تا کمی چیز یاد بگیرم و کارهایم را برای دیگران تعریف کنم و با دوستانی که دوسالی می‌شد که ندیده بودمشان دیداری تازه کنم و دوستان جدیدی هم پیدا کنم.
چهارتا همایشِ پشت سر هم پیدا کردم که موضوعشان برایم جالب بود و در بین برگزار کنندگان هم دوستی، آشنایی، چیزی داشتم. (از مزایای تحصیل در خارج :)
بار رو بندیل رو بستم کوله پشتی رو به دوش انداختم و به راه افتادم. یک جور
scientific backpacking
که همه چیزش شبیه بک پکینگ معمولیه با این تفاوت که به جای یک ماهیتابه، یک پوستر لوله شده در ابعاد آ ـ یک از کوله پشتی آویزونه و تلو تلو می‌خوره.

پی نوشت: بک پکینگ، که معادل مناسبی براش ندام، یک شیوهء سفر کردن و گشتن با حداقل هزینه‌هاست. تمام لوزام لازم رو در یک کوله پشتی بزرگ می‌چپونند و برای مدت بعضاً طولانی سفر می‌کنند.