بحثی هست بر سر اینکه چرا اینکه یک نفر که در ایرانه باید ۱۵ میلیون وسیقه بزاره تا بره خارج، اما کسی که خارجه، با پنج میلیون تومان میتونه معاف بشه. یاسر هم میگه که این عین بیعدالتیه. که البته خاصیت بازار آزاده!
این طوری به داستان نگاه کنید. شرایط و میزان علاقه به مهاجرت طوری است که کسانی که در ایران هستند، پونده میلیون که سهله، حاضرند به هر قیمتی به خارج بروند. اما کسانی که خارج از ایران هستند، اصلاً علاقمند نیستند که به ایران بازگردند. به نوعی به چشم این افراد، پنج میلیون تومن هم برای برگشتن به ایران زیادیه. اگر هم که نخواهی به ایران برگردی، معافیت به چه دردت میخوره؟
۱ نظر:
پینوکیوجان معذرت میخواهم اما میترسم که دینامیک حاکم بر جوامع انسانی این چنین ساده نباشد. این مطلبی که میگویی درست است به شرطی که بازخورد این قوانین بر رفتارهای شهروندان را فراموش کنیم.
شهروندان موجودات باهوشی هستند وقتی ببینند که به صورت سیستماتیک قانونها به نفع مهاجران تا به این حد تغییر کرده است بیشتر تلاش خواهند کرد که به خارج بروند. بازخورد این قانون بر استدلال احتمالیی چنین پشت این قانون را مهر بطلان میزند.
ارسال یک نظر